به باور من صلح و صلحطلبی قبل از هر چیزی نشانه وجود ویژگی انسانمحوری و انسانگرایی است. به زبانی دیگر این ویژگی به درک حرمت و ارزش حق حیات ( برای خود و دیگری) از یک سو و همزیستی با دیگری/دیگران از سویی دیگر برمیگردد. ما کوردها تاکنون به غیر از هزاران قربانی به دست چند رژیم مرکزی در ایران آنهم به طرق گوناگون: اعدام در زندان، ترور در داخل و خارج از ایران، کشتار دسته جمعی و …، همچین چند نفر از رهبرانمان از جمله: حمزهآقای منگور، اسماعیلآقای شکاک و دکتر قاسملو بر سر میز مذاکره با حکومت مرکزی جهت دست یافتن به راه حلی برای مساله تاریخی کورد (ایران) به قتل رسیدهاند. پیشوا قاضی محمد بعداز اتمام به اصطلاح روند دادگاه اعدام و دکتر شرفکندی و سه همراه دیگرش در حین مذاکره با مخالفین رژیم جمهوری اسلامی ایران به قتل رسیدهاند.
هزینهای به این سنگینی نه تنها کورد را از دست یافتن به حق و حقوق خود ناامید نکردهاست بلکه روز به روز بر همت و خواست رهاییبخشی و آزادیخواهی فرزندان کورد افزوده میشود. امروز ”ملیسا ” دختر کورد بوکانی کمتر از شش ساله که مقیم آلمان است بدون هیچ گونه آموزش و تجویزی، کورد و کوردستانی بودن خود را از طریق نقاشیاش برایم فرستاد.
سپاس مهلیسا گیان
* قسمتی از شعر خسرو گلسرخی