به مناسبت دهم فروردین سالروز اعدام پیشوا قاضی محمد و یارانش
به تجزیه ایران معتقد نیستم و بر این باورم که ” تجزیه” نیز مانند بسیاری دیگر از واژه‌ها، برای تحریف افکار عمومی است و ایران تا قام قیامت تجزیه نخواهد شد. استفاده از واژه ” تجزیه ” از همان حس مالکیت ( در مقابل حس مشارکت) و برتری طلبی (در مقابل یکسانی خواهی) و خودخواهی (در مقابل نوع دوستی و احترام متقابل) می‌آید که به جنبشهای آزادیخواهانه در ایران نسبت میدهند. درعوض به باور من ایران از منظر خارجی نیز همچون جنبه داخلی آن، در آینده‌ای نچندان دور رسما تقسیم خواهد شد، چرا رسما، چونکه عملا در داخل، ایران برای :
– یک زبان در مقابل دیگر زبانها
– یک مذهب در مقابل دیگرمذاهب
– یک ملیت و تاریخ در مقابل دیگر ملیتها و تواریخ
– یک ایدئولوژی در مقابل تمامی افکار سیاسی دیگر
– یک طبقه در مقابل تمامی اقشار جامعه
تقسیم شده‌است، پس کمی صبر می‌طلبد تا این تقسیم داخلی وجه خارجی هم به خود گیرد و این حادثه منطقه و بین‌الملل را به چالش بکشد.
راه پیشوا قاضی محمد ادامه دارد