✍️ کاوه آهنگری
حتما شنیده‌اید که روزنامه و رسانه را رکن چهارم دمکراسی می‌دانند. روزنامه‌نگاران و اصحاب رسانه در موارد زیادی نقش مهمی در تحول و بە پیش‌بردن جامعه ایفا کرده‌اند، زیرا این گروه از شهروندان در آگاهی رسانی و بیان حقایق و تنویر افکاری عمومی پیشرو هستند و عموم مردم را به عنوان دینامیزم و داینامیک تغییر و تحول آماده می‌کنند. با این حساب بعد از نظام آموزش رسمی یک کشور (شاید هم همراه و همگام با آن) رسانه‌ها نقش مهمی در آموزش، یادگیری و تربیت شهروندان ایفاء می‌کنند. حال آنکه دانستن و آگاهی پایه ی تغییر و تحول جامعه است، پرسش این است که کدام/ چه نوع دانستن و آگاهی مهم و تاثیرگذار است؟ کدام آگاهی می‌تواند جرقه ای برای حرکت جامعه به جلو و یا ایجاد تغییر و تحول در جامعه باشد؟ تصور کنید دهها تلویزیون، رادیو، مجله و روزنامه به همراه شبکه‌ای عظیم از شبکه‌های اجتماعی با تعداد کاربران میلیونی، آنهم فقط در خارج از کشور فعالند و مقایسه کنید که آیا در چند هفته گذشته سوختن و از بین رفتن هزاران هکتار زمین و درخت بلوط و حیوانات در جنگلهای زاگرس، کشته و زخمی شدن چندین شهروند به نام کولبر با شلیک مستقیم نیروهای نظامی رژیم آخوندی، خودکشی یا به قتل رساندن هموطنان به دلیل فقر و یا سلطه عناصر غلط فرهنگی و حتی دهها خبر و حادثه ناگوار دیگر که شاید ما از آنها بی‌خبریم، در رسانه‌های پرقدرت فارسی زبان بیشتر منعکس شده‌اند یا تراشیدن ریش ”ابی” خواننده پاپ فارسی زبان ایرانی؟
با مرور این مقایسه، آیا نمیتوان نتیجه گرفت که تا دمکراتیزاسیون ایران راه درازی در پیش است؟
با این امید که رسانه ها با بازنگری در اهمیت رسالتشان و اولویت‌بندی اخبار و انتشار به موقع حوادث نابودکننده ی محیط زیست و جان و حقوق مردمان ایران، نقش خود را در آگاهی رسانی پیش برنده در این برهه حساس ایفاء کنند.
#فدرالیسم #ایران_فدرال #تکثر #رنگین_کمان #همزیستی #عدم_تمرکز #صلح #دمکراسی_توافقی #حاکمیت_مشترک #ایران #ندای_زاگرس
@kawahangari