✍️ کاوە آهنگری
میخواستم درباره روح الله زم بنویسم اما نمیدانستم از چه بگویم. خواستم بنویسم که روند دستگیری، محاکمه، و صدور حکم برای او غیرقانونیست اما مگر تاکنون از جمهوری اسلامی رفتاری قانونی سرزده، حتی اگر این قانون نوشته و تایید شدهی خودش باشد؟ خواستم بگویم دادگاه او ناعادلانه است اما از واژهی عدالت شرم کردم.
این جمهوری اسلامیست. حکومتی که نه تنها از ترور مخالفانش در خارج از مرزهایش شرمی ندارد، بلکه دامنهی این بی شرمی را تا آنجا گسترده است که آدم ربایی را نشانهی اقتدار میداند و مقامات ارشدش در جشن این “اقتدار” به یکدیگر تبریک میگویند.
این جمهوری اسلامیست. حکومتی که نمایش اقتدارش بیشتر به مضحکهای باورنکردنی می ماند که رنگ و بوی خون گرفته است. بازی گردانانش می ربایند، می کشند، انگار انسان بی ارزشترین عنصریست که می تواند دستمایهی این مضحکه ی خونین شود.
این جمهوری اسلامیست. مضحکهی قانون و عدالت. مضحکهی انسانیت و قربانگاه انسان.